Hoe stel je je vertrouwen in God?
Een echte moslim is een moslim die meevoelt, mee denkt, meeleeft, anderen beter begrijpt en als taak heeft hun behoeften te vervullen alvorens hij aan de zijne denkt. Kortom: een echte moslim is diegene die empathie heeft. Hij heeft empathie omdat hij realiseert hoe de grootheid en de almacht van zijn Schepper immens is. Hij weet dat Zijn Schepper zo machtig is dat hij volledig zijn vertrouwen in Hem stelt. Zie je deze kat op dit plaatje? Kijk hoe het zich gerust en vertrouwt voelt op de schoot van zijn baasje. Het voelt zich erg veilig. Het weet onbewust dat zijn baasje voor hem zorgt en hem bescherming biedt. Als dit is hoe een kat zich voelt bij zijn baasje, hoe zal dan de band van een gelovige met zijn Schepper er uit zien die hem geschapen heeft? Die is dus ongetwijfeld vele malen sterker. Maar wat doet zo’n band die een ware gelovige heeft met zijn Schepper? Het maakt hem op de eerste plaats steker. Niet sterk in spieren, maar sterk in zijn geest. Het is geen sterkte van superioriteit, maar sterkte in nederigheid. Zijn vertrouwen in God heeft hem zo ver gekregen dat hij daardoor zich niet veel zorgen hoeft te maken over zichzelf, maar eerder om God’s schepselen. Van mens tot dier. Niet alleen prijst hij God met woorden, maar vooral met innerlijke bewondering voor alles wat God geschapen heeft. Het is een innerlijke ‘subhanallah’ (God behoort alle glorie toe). Deze innerlijke glorie versterkt zijn vertrouwen in God, want alles wat hij ziet, ziet Hij God’s almacht erin. Dat is waar die nederigheid in hem ook vandaan komt. Deze vorm van gelovigheid is dus heel wat anders dan diegenen die beweren dat ze God dienen, maar dan een houding van superioriteit uitstralen en spiertaal gebruiken. Ik heb het hier over groeperingen waarvan hun leden vooral het geloof uiten in een vorm van schreeuwen, stoere en dreigtaal. Je herkent ze met foto’s waarop je geweren ziet en waarop ook ‘Allahu akbar’ op staat. Deze groepen hebben feitelijk niet echt God’s Almacht begrepen. Sterker nog: ze hebben God’s Almacht juist onderschat zonder dat ze het zelf in de gaten hebben. Hun manier van God beleven is sterk gebaseerd op egoïstische motieven waar hun eigen grillen zich bij thuis voelen. Zij passen zich niet aan de Wil van God, maar zij willen God’s Wil aan henzelf aanpassen.
Hoe dan? Door het feit dat ze het vertrouwen kwijt zijn geraakt in de mensheid, kozen ze de methode van oplegging om hun statement duidelijk te maken. Wat je dient te beseffen is dat wanneer je het vertrouwen in de mensheid kwijt raakt, dan betekent het in feite dat je het vertrouwen in God ook kwijt bent geraakt. Nooit hierbij stil gestaan? Toch werkt dat wel zo, want wanneer we geen vertrouwen meer stellen in de mensheid, dan zeggen we daarmee dat God Zijn ‘tijd’ aan het verdoen is met ons. In dat geval kan God net zo goed maar een einde maken aan het leven op aarde en Zich dan gewoon laten haasten met de komst van de dag des oordeels om met ons af te rekenen. Aangezien dat niet het geval is, betekent het dat God’s genade en barmhartigheid nog steeds overal aanwezigheid is en dat alles verloopt volgens Zijn Wijsheid die wij niet makkelijk kunnen doorgronden. Daarom zijn diegenen die iets willen afdwingen zoals die sharia-schreeuwers, feitelijk mensen zijn die zich wanhopig en onzeker voelen. De wanhoop druipt van hen af. Want de enige optie die ze voor zich hebben volgens hun bekrompen gedachtegang, is het opleggen van het gene waar zij in geloven en zoals zij dat willen. Dit toont in feite aan dat hun manier van vertrouwen in de Wijsheid van God kwijt zijn geraakt. Ze geloven namelijk dat het goed gedrag van een moslim, zijn ethiek (akhlaq), deugdelijke daden en handelingen niet genoeg vruchten afwerpen. Ze lopen volkom voorbij de aanwezigheid van de Almachtige in het dagelijks leven Die ons dagelijks reguleert en met Zijn Wijsheid ons leidt zoals Hij wil.
Meepraten over dit onderwerp? Klik dan hier.
Hoe reageert men het beste op een Marokkaanse imam die na het schoonmaken van zijn auto allerlei plastic troep doodleuk in de bosjes naast mijn huis gooit? Dit heb ik meegemaakt en ik vond het zo genant dat ik hem uiteindelijk nooit hiervoor heb aangesproken. Een geestelijke aanspreken op zoiets basaals als eerbied voor onze leefomgeving kon ik niet opbrengen. Ik vond het te beschamend voor hem. De man woont inmiddels al zeker 7 jaar hier en ik heb nog nooit een fatsoenlijk gesprek met hem kunnen voeren omdat hij het Nederlands (nog steeds) niet machtig is. Is dit tekenend voor de islamitische (marokkaanse?) geestelijkheid alhier? Wat draagt zo’n man dan uit in zijn preken, gebed, leefwijze enz.?
Graag zou ik een artikel willen zien over duurzaamheid, milieubewustzijn en islamitische waarden die hierin concreet toegepast worden.Voeding zou in mijn ogen pas echt ‘halal’ genoemd mogen worden als deze biologisch geteeld en gefokt is en liever nog biologisch-dynamisch, zodat bijvoorbeeld koeien hun hoorns mogen houden i.p.v. dat ze onthoornd worden tijdens hun leven. Alleen rituelen en voorschriften naleven rond de slacht is naar mijn idee niet voldoende.
Let wel, ik ben me er bewust van dat er in de gehele (westerse) wereld een ommekeer nodig is in het denken, het zou geweldig zijn als er ook islamitische krachten in het veld van duurzame ontwikkeling werkzaam zouden zijn. Of zijn deze er al en ken ik ze nog niet?
Johan.
@Johan,
Beste Johan, ik zou hem hierop aanspreken. Hij moet zich kapot schamen dat hij zoiets doet. De titel ‘imam’ betekent niet veel, want een echte imam heeft ook geleerd dat je in de islam de natuur niet mag vervuilen. Ik heb hier toevallig iets over geschreven gisteren in een artikel hoe iemand naar God zou moeten kijken en daar heb ik ook het milieu genoemd. Ikw eet niet of je Facebook hebt. Het artikel lees je hier:
Ik ga het straks ook hier op mijn blog plakken.
Het is te erg voor woorden als het waar is wat je zegt. Deze man die wellicht een imam zou kunnen zijn, verdient niet die titel, want hij zou moeten weten dat hij een voorbeeldfunctie moe zijn voor zijn gemeenschap en dus het beste uit zichzelf halen zodat mensen naar hem opkijken. Dat geldt ook voor het feit dat hij goed met zijn buren moet omgaan, sociaal zijn et cetera.
Verder ben ik het volledig met je stukje tekst waarin je het had over duurzaamheid, milieubewustzijn, maar ook dat voeding die halal is hoort in feite biologisch te zijn, want het doel van halal op zich gaat er om dat mensen iets gezond consumeren en tegelijkertijd niet schadelijk is voor het milieu. Ook mag er niet verspild worden. Onze profeet zag op een dag een ezel die gebrandmerkt werd en daar was hij boos op. Hij verbood dat dieren gebrandmerkt worden omdat het pijnlijk is voor ze. Ook heeft hij man betrapt die zijn kameel sloeg. De profeet was zo boos dat hij de kameel vrij verklaarde. Niemand mocht meer de kameel in bezit hebben. Dat kwamen de mensen na en zo werd verteld in een overlevering dat de kameel jarenlang vrij leefde zonder een baas en zo is hij ook gestorven.
Er moet nog veel ontwikkeld worden op het gebied van milieu en bewust leven bij moslims. Daar schieten ze nog erg tekort in. Ik ken niet veel organisaties die zich bezig houden met groen en milieu. Wel ben ik al meer dan een jaar lid van een facebookpagina dat heet: Groene moslims waar ze daar informatie delen dus over milieuvriendelijke zaken. Maar heel veel aanhang heeft de organisatie niet. Wellicht vergis ik me daarin. Als je Facebook hebt. Typ dan: Groene moslims, dan kom je het vanzelf wel tegen. Of klik hier:
https://www.facebook.com/groenemoslims?fref=ts
In de toekomst ga ik meer schrijven over milieu en de onderwerpen die je hebt aangekaart. Ik heb al wat geschreven maar niet uitgebreid genoeg.
Terug naar die imam waar je in het begin over had. Ik zou gewoon hem proberen te benaderen en met hem hierover te praten. Of schrijf hem een brief. Iemand zal het voor hem voorlezen. Hij moet ophouden met het gooien van afval in de bosjes. Dat kan echt niet. Hij zet niet alleen zichzelf voor schut maar ook zijn eigen gemeenschap. Ik ben nu al boos, laat staan als ik hem persoonlijk betrap, dan had hij echt de wind van voren gekregen.
Mvg,
Badr
Dag Badr,
Dank voor je reactie. Het incident waar ik je over schreef (imam gooit onbruikbare spullen in bosjes), vond inmiddels alweer een jaar of drie geleden plaats. Ik ga hierover met hem geen woorden meer vuil maken. Ik heb hem daarna niet meer iets dergelijks zien doen. Toentertijd heb ik het zelf opgeruimd en wellicht heeft hij dat opgemerkt.
Hoe krijgt men eigenlijk de titel ‘imam’? Is het iets dat je jezelf kan aanmeten?
Ik heb jaren geleden ook een bijdrage geleverd aan ’s mans inburgeringscursus. Ik vroeg me toen (letterlijk) aan hem af of men op de inburgeringscursus ook iets heeft geleerd over de Deltawerken, of de jodenvervolging tijdens de tweede wereldoorlog in Nederland? Dit lijken me toch belangrijke, zo niet interessante feiten voor een geestelijke die woont en werkt in Nederland. Ik kon hem de vraagstelling niet overbrengen. Hij begreep helaas niets van mijn vragen. Slechts ingestudeerde zinnetjes als “kom je op de verjaardag van mijn vrouw” diende men te stellen. Ik was overigens blij verrast met deze uitnodiging totdat bleek dat het slechts om een zinnetje uitspreken ging. Een zinnetje dat ik diende te begrijpen, maar verder niets mee hoefde te doen.
Tot zover, via de mail blijf ik graag op de hoogte van je berichtgeving, Ik vind je stukken interessant.
Groet, Johan.