Niet-moslim jihadisten plegen jihadisme op hun eigen manier
Gisteren heb ik op Facebook de volgende status gedeeld waarin ik zei dat jihadisten en westerse jongeren die aanslagen op scholen plegen aan dezelfde stoornissen lijden:
Wat hebben de daders van de schietpartijen op scholen en de jihadisten met elkaar gemeen?
Vandaag las ik in de Volkskrant, het bericht dat Chris Harper-Mercer (dader schietpartij Oregon) militair wilde worden. Na een maand werd hij ontslagen:
Introverte, angstige jongen die nauwe band had met zijn moeder
Anders Breivik die een aanslag pleegde in Utoya droomde er ook van om een militair te worden. De afbeelding die je nu ziet zijn van hem.
Als Anders Breivik of Chris Harper-Mercer het salafisme waren tegengekomen en kennis hadden gemaakt met het jihadisme, dan waren ze nu allang in Syrië of hun aanslagen in de naam van de islam hadden gepleegd. Zoals je dus leest, beide wilden ze graag militaire worden. Militaire willen worden is het zelfde als het kiezen voor het jihadisme. In beide gevallen willen zowel de jihadisten als deze twee, graag de held spelen. Iets willen betekenen. Redders worden. Ze hebben ook allemaal de waan dat ze bijzonder en uitverkoren zijn. Ook lijden ze aan de waan dat ze superieur zijn. Daarom hebben ze het gevoel dat ze geselecteerd zijn voor een missie. Ze zijn allemaal boos op de wereld en op iedereen en ze zijn overtuigd dat zij de enigen zijn die weten wat er zich afspeelt op aarde. Sommigen zoeken dan gelijkgestemden en dat zijn de jihadisten. Het salafisme geeft ze het gevoel dat ze onderling een eenheid kunnen vormen onder het mom van ‘broederschap’, want God staat aan hun kant. Dat is wat jihadisten daarom iets gevaarlijker maakt dan individuen die op eigen houtje iets doen.
Je kan in feite gerust stellen dat al die jihadisten die naar Syrië gaan een labiele persoonlijkheid hebben. Ze creëren hun eigen wereldje waarin ze vast zitten en ze geloven heilig dat hun visie erover de enige waarheid is. Het wordt daarom een overtuiging. Het plegen van een aanslag is dan voor hen een missie die ze moeten uitvoeren anders zijn het geen helden meer. Diep van binnen zijn ze depressief. Depressieve mensen denken vaak ook aan zelfmoord. Omdat zomaar zelfmoord plegen geen enkele heilige missie dient, verpakken ze het daarom als ‘martelaarschap’ (استشهاد = istish-haad). Martelaarschap is dus een excuus om op een halale manier zelfmoord te plegen.
Ik pleit ervoor dat de coördinator terrorisme bestrijding een profiel dient te schetsen van de eigenschappen van een toekomstige jihadist. De overheid moet meer aandacht besteden aan jongeren die uit problematische gezinnen komen. Deze jongeren voelen zich geïsoleerd en onbegrepen. Ze zijn eenzaam en bang voor de buitenwereld. Van de buitenkant merk je dat niet altijd, daarom heb je professionals die dat in de gaten houden. Zonen die een vaderfiguur missen en die ook weleens van gescheiden gezinnen komen of dat de vader gewoonweg min of meer zijn zoon of dochters heeft verwaarloosd, is er een kans dat die zonen of dochters zullen afgeleiden. Die afglijding hoeft niet per se te betekenen dat ze salafistisch of jihadistisch worden. Het kan allerlei kanten opgaan. Maar we moeten wel beseffen dat de wortel van extremisme en radicalisme hiermee te maken heeft. Voorkomen is beter dan genezen. De overheid dient meer geld in maatschappelijk werk te steken om te monitoren bij welke gezinnen het mis kan gaan. Het is geen makkelijke taak, maar het is wel een begin. Daarnaast moeten de (slapende) imams hier ook meer aandacht aan besteden. Aan het gevaar van het salafisme die als brandhaard fungeert. Die sekte trekt de labiele groep als stront waarop vliegen afkomen. Haatbaard imams dienen weerlegd en verweerd te worden.
Moslims die het salafisme als een onschuldig geloof zien of die erin trappen, zijn in mijn ogen gewoon niet intelligent genoeg om dit te snappen. Daar hoef je geen energie in te steken. Waarin je die wel in dient te steken is het onderwijzen van moslims die nog te redden valt. Streven om onderscheid tussen het soennisme en het salafisme te maken. Elke vorm van islam die afkomstig is van Saoedi-Arabië afwijzen en ervoor waarschuwen. Doen we dat niet, dan kijken we toe hoe de labiele jeugd onder ons zich overgeven aan een gevaarlijke sekte zodat ze klaar gestoomd worden voor organisaties als IS en Al Qaida en dat is al de afgelopen 20 jaar al vaak genoeg gebeurd.